vervolg

Na de lezingen even opfrissen en gegeten. Er zijn 4 restaurants aan boord: 1 met linnen en uitgeserveerde maaltijden waar ook de 'formal' dinners plaatsvinden, 1 patio gril met een simpel menu en hamburgers, pizza' s etc, 1 restaurant waar 's middags een buffet is met telkens wisselende schotels en 's avonds bediend wordt. Gezellig en informeel met een buitendek achter. Onze favoriet. Het laatste restaurant staat onder toezicht van Thomas Keller, de Amerikaanse Gordon Ramsey, waar je moet reserveren met een maximum van 1 keer per week. Hier staan echte amerikaanse gerechten op het menu vanuit zijn jeugd, de 60 er jaren. Amerikaanse rib eyes, new york striploin, french fries, crabcakes, lobster thermidor, clam chowder, sundays, cheese macaroni enz. 

Wij kozen voor onze favoriete informele en na een heerlijke maaltijd melde de kapitein dat we later vertrokken. Vanwege onze langdurige reis op zee moeten er extra grote afvalcontainers mee en die waren vertraagd. Ipv de geplande afvaart om 19.00 uur zou het 23.00 worden en donker zijn. Wij hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt dan maar tijdig te gaan slapen.

De volgende dag een hele dag varen om naar onze eerste stop Puerto Montt te komen. 36 uur totaal waarin het schip 1100 km overbrugt. Comfortabel in je eigen hut met alles bij de hand en de restaurants 'om de hoek' 

Het schip goed bekeken met de walvisspecialist de honderden zeehonden bekeken en rustig aangedaan. Twee memorabele zaken: we hadden op de Falkland eilanden via Seabourn een 4x4 trip geboekt naar de hele speciale Konings pinguins. Helaas werd die een paar dagen later al gecancelled wegens excessieve regen!?!?? Vonden we al vreemd, maar uit arre moede een minder leuke trip gepland. Aan boord nog maar even gevraagd en tot onze verbazing konden we als nr 48 en 49 op een stand-by list geplaatst worden voor de voorkeur trip. Ik (Jonard) pist, want ik vond dat we nu niet onderaan moesten komen te staan. De dame in kwestie begreep het en ' zou het met het hoofdkantoor' opnemen. Een vriendelijke man die dit hoorde, vertelde dat hij met hetzelfde probleem geconfronteerd was en hij had rechtstreeks met een firma op de Falklands een nog betere tour geregeld voor de helft van de prijs en hij wilde me wel het adres doorgeven. Contact opgenomen en direct antwoord: zeer welkom! Pas toen vertelde de 'reis' dame dat de cruiseschips problemen hebben met landeigenaren op de Falklands, die hun reizen niet meer over hun land toelaten! Hadden ze beter kunnen zeggen, maar nu verkopen ze minder eigen (dure) trips. Dus ook de klantvriendelijkheid van de Seabourn kent zijn commerciële grenzen. Ik bedankte de andere gast en zei, dat het wel heel toevallig was dat hij daar op het juiste moment stond, waarop hij aangaf de daar een Joods woord voor is. Zijn vrouw en hijzelf bleken Joodse Europeanen te zijn, waarvan de ouders na de oorlog via omzwervingen in Auckland, Nieuw Zeeland, terecht gekomen waren. Zo veel om over te praten, dus een afspraak gemaakt voor het eerste 'formal'  dinner die avond samen.

Inmiddels was het schip op zee en een beetje aan het deinen. Soriet een beetje misselijk en het werd steeds erger. Nog wat door gereisd en de eerste dag wennen maakte het steeds erger. Bijna klaar en opgetut toch zo on comfortabel, dat ik alleen ,maar wel in smoking, met de nieuwe kennissen heb gegeten. Hij is managing partner van een advocatenfirma en van een zalmkwekerij. Meer zakenman dan advocaat en een heleboel te bepraten. Terug in de hut had Sorita wat kunnen slapen en voelde zich al beter. Goede nacht gehad.

Gisteren (zaterdag) rustig ontbeten en om 13.00 uur eerste excursie van een kleine 5 uur naar Fruitillar , een plaatsje gebouwd rond 1850 door Duitse settlers. Net Beieren 100 jaar geleden. Rondgelopen en openluchtmuseum bekeken. Grappig maar niet spectaculair. Misschien wel voor mensen, die niet zo gemakkelijk naar Duitsland reizen als Nederlanders. Wel raar die Duitse enclave zo ver 'von das Mutterland'.

Voor de avond hadden we gereserveerd in de Grill van Thomas Keller, het specialiteiten restaurant aan een tafel van 4 personen. Omdat we met onze Nieuw Zeelandse kennis na de excursie nog even naar de visafslag waren gelopen om de locale zalm te inspecteren moesten we ons haasten.

Onze tafelgenoten waren net voor ons gearriveerd. Altijd afwachten wat we zouden treffen. Het was een ouder echtpaar van 72 en 75 jaar, zij oorspronkelijk Duits, maar al 45 jaar levend in Seattle en getrouwd met een local. Hij toastte met Lachaiem, maar bleek een Rooms Katholieke Ier te zijn vanuit zijn voorouders! Dat bracht het gesprek meteen op gang en weer heel gezellig! Hele vlotte down to earth mensen, die vandaag op dezelfde excursie waren als wij. Zij varen helemaal door 57 dagen tot aan Fort Lauderdale. Overigens stappen de meeste mensen in Buenos Aires af en komen daar nieuwe aan boord voor de trip naar Manaus.

Bij het verlaten van het restaurant wensde de vrouwelijke manager ons ' een fijne avond'. Verbaasd vroeg ik waar ze vandaan kwam. Zuid Afrika. Niet erg speciaal want meer dan de helft van de crew komt daar vandaan. Ze bleek uit Paternoster te komen en om de hoek van onze verblijfplaats daar te wonen. Hoe klein is de wereld! Ik vertelde haar begin April geboekt te hebben in Paternoster met Jaap en Ilse,  waarna zijn aangaf daar dan net met verlof daar te verblijven. Dus haar ook uitgenodigd voor een etentje bij Gaaikie. Alleen nog even de reservering veranderen . Het eten was overigens heel uitstekend en Soriet genoot van haar crabcake en kreeft en ik van het voortreffelijke Amerikaanse rundvlees. Alweer een dag omgevlogen. Snel naar bed want de volgende dag, vandaag dus. al om 07.00 uur vertrek.

Vandaag een toer naar de Unesco werelderfgoed kerken op het eiland Chiloe die geheel van hout zijn opgebouwd. Ze zijn destijds gebouwd door scheepstimmerlieden en je kunt aan de constructie heel goed zien dat het schepen zijn, maar dan ondersteboven . Ook een goed beeld gekregen van het Chileense landschap op dit grootste eiland van Chili. Groen en vruchtbaar, maar redelijk arm. Pas de laatste tientallen jaren gaat het beter door de enorme zalmkwekerijen, mossel teelt en het toerisme. Aangezien de Quest beide dagen niet kon ankeren, zijn we telkens met tenders naar de wal gebracht. Op tijd terug voor een snelle lunch en om om 14.00 uur af te varen. Zijn nu in onze hut en door het raam zien we de prachtige kustlijn voorbij schuiven. De aanloop naar de fjorden waar we de hele dag morgen doorheen zullen kruisen. Ook de dag erna zitten we op ons varen terras om langs de eerste gletsjer te varen. Spannend, maar daarover later meer. We gaan nog proberen wat  foto's te uploaden maar weten niet of de satelliet verbinding dat accepteert. Hangt af van onze positie en het aantal gebruikers op de beperkte bandbreedte. Mocht het niet lukken, of willen jullie het schip volgen en de foto's en dagelijkse bloggen van de aan boord zijnde specialisten willen volgen, kunnen jullie inloggen op: https://my.yb.tl/seabournexpeditions

Tot zover onze belevenissen. Sommigen van jullie hebben al (enthousiast!) gereageerd. Waarvoor onze dank.