Natal

Gisterenavond in het restaurant een 'frans' diner georganiseerd door een 'belg'. Dat kon natuurlijk niet goed gaan! Onze Belg kende de spelonken van de Quest en had hier en daar zijn connecties. Een paar dagen geleden had hij via hen koude foie gras besteld en gegeten. Geen paté, maar hele stukken die samengevoegd waren in een net en koud als voorgerecht geserveerd werden. Dat wilde ik ook wel en zo was de afspraak van gisteren tot stand gekomen. Wij eerst met z'n achten aan de borrel met kaviaar en toen vol verwachting naar het restaurant waar onze tafel klaar stond. Ook de door hem besteld Sauternes stond al koud voor ons klaar. Echter het voorgerecht liet op zich wachten. Na ruim een half uur informeerde onze gastheer bij de chef van het restaurant, waar ik de paniek al in zijn ogen zag. Ik dacht: verkeerd gegaan en vergeten te bereiden, maar tot mijn grote verbazing gaf hij geen krimp, beende weg en kwam direct terug met de mededeling dat het voorgerecht binnen 5 minuten ter tafel zou verschijnen. Dat bleek een ganzenlever paté te zijn geworden. Ook lekker, maar niet besteld. Ik zag onze Belg van kleur verschieten. Wij riepen nog dat dat ook ok was, maar voor hem niet. Zijn vriend draafde op, kreeg de wind van voren en nogmaals uitleg van het gewenste! Wij waren inmiddels smakelijk begonnen, maar kregen te horen dat we een tweede voorgerecht in de bestelde vorm zouden krijgen. Ik verbaasd, want dat vereist heel veel voorbereiding en als het er was, waarom dan niet direct geserveerd. Een tweede fles Sauternes maakte de stemming nog beter. Het tweede voorgerecht was warme fois gras. Heerlijk, maar niet besteld. De stoom kwam inmiddels uit de Belgische oren. En wij smakelijk kauwend maar verzekerend dat het een 'top' avond was. De baas van het restaurant werd weer ter verantwoording geroepen en die gaf aan, wat ik al vermoedde: dit was de goedmaker voor de paté, omdat het gewenste inderdaad niet tijdig bereid was. Prima, maar niet handig gecommuniceerd.

Het tweede, dus eigenlijk derde, gerecht was overheerlijke Steak Tartaar op zijn Belgisch aangemaakt. Maar weer tot grote frustratie van onze Belg waren er Amerikaanse frieten in truffelolie gefrituurd (heerlijk!) ipv Belgische patatekes. De keuken in paniek en ja, daar kwamen ook nog schalen dampende originelen voor de liefhebbers. Een van de obers was inmiddels zo zenuwachtig dat ik spontaan een bakje frieten in mijn nek gekieperd kreeg. Deze waren zo goed en droog gebakken, dat er zelfs geen vlek in mijn strak gesteven hemdje achterbleef. En een geluk bij een ongelukje was, dat het de overtollige Amerikaanse exemplaren betrof ipv de zeldzame Belgische variant. Dat had onze Belgische gastheer namelijk niet overleefd, vrezen we.

Als slotstuk echt heerlijke crêpes suzette met ijs en grand-marnier waar dit keer iedereen tevreden over was. Alles vergezeld met prima wijn. We hadden een top avond behalve onze organisator die vanmorgen nog aan het na stomen was. Het is maar net waar je je doelen stelt en grenzen trekt. Een show met een uitstekende violiste, die net Adele op haar Europese toernee had begeleid was de uitsmijter van de avond.

Vanmorgen in Natal gearriveerd en direct van boord. Natal is genoemd naar Kerst, omdat het op 1e kerstdag 1595 is ontdekt. Het ligt ook weer aan een riviermond, zoals alle Braziliaanse havensteden. Hier worden de 2 oevers over de riviermond verbonden met een 2 km lange en erg hoge brug, waar we vanmorgen onderdoor voeren. Inmiddels zijn we op een paar graden na de Equator genaderd en dat voel en zie je aan het weer. Na met een bus over de brug heen gereden te zijn kwamen we na ca een half uur aan in een zeer groot zandduinen gebied waar sandbuggy's op basis van oude Volkswagen kever onderstellen op ons stonden te wachten. Een hele afwisselende tocht met telkens stops. Dan weer met een pontje oversteken, vervolgens foto's maken van het uitzicht, een drankje bij een restaurant, pootje baden in de zee of de mogelijkheid van een afdaling per kabel(baan). Het landschap steeds wisselend en de warmte gecompenseerd door de wind vanuit de snelheid.

Grappig te zien hoe landen verschillende culturen hebben. De Belgische kennen we inmiddels en heb ik gevoegelijk beschreven, maar de Amerikanen kunnen er ook wat van. Denk aan de klagende dame van ons Schoener tochtje. De gemiddelde leeftijd aan boord ligt aanzienlijk hoger dan die van ons, maar dat weerhoudt de Amerikanen er niet van Zodiacs te bestijgen, zich met rollators over het schip te bewegen of zich piepent door de gang te begeven. Toen ik vreemd op keek van het geluid en de betreffende heer zag dat ik keek waar het vandaan kwam, gaf hij verontschuldigend aan ' dat het zijn kunstheup ' was. Ik heb hem daarop aangegeven, dat we in Europa inmiddels ook al veel kunnen en ze zelfs met interne smering leveren. Hij kon het wel waarderen. Vanmorgen had een bejaard echtpaar, hij met 2 kunst knieën en zij gewapend met 2 nordic stokken, besloten ook in de buggy's plaats te nemen. Levensgevaarlijk en ook wel een raar gezicht. En telkens de buggy aan en uit trekken was toch wel lastig. Doorzetters die Amerikanen, maar of ze altijd hun grenzen kennen...............?

Na ca 4 uur terug naar de boot met de bus en geëscorteerd  door 3 (!) politieauto's gevuld met militairen met getrokken automatische wapens. Zelfs handschoenen aan zodat er geen kruit tussen hun nagels kan komen nadat ze een lokale Braziliaanse gang hebben neergeknald. Hoeven ze voor het eten hun handen niet te wassen. 

Bij de boot stonden ze met een koud en fris handdoekje en een koel drankje op ons te wachten. Even opfrissen, lunchen en het blog schrijven. Vanavond maar weer eens The Grill gereserveerd en nu de eerste dagen op zee, dan de Equator passeren, wat op zee altijd uitbundig gevierd wordt, de Amazone cruisen op weg naar het regenwoud. Nog goed een weekje en dan zit ons verblijf aan boord er al weer op.