Recife en Olinda

Vanmorgen om 09.00 uur stonden we klaar voor een rondreisje Recife en Olinda, vroeger 1 stad, nu twee.

Recife is vernoemd naar een koraalrif dat een natuurlijke barrière met de zee vormt waardoor net voor het strand een binnenwatertje ontstaat met heel rustig en wat warmer (28 gr.) water wat de Brazilianen heel lekker vinden, want hun echte leven speelt zich op het strand en in zee af. In zee zwemmen ze niet, maar staan in groepjes te praten. 

Olinda, Oh Linda, Oh wat mooi! heeft -de naam zegt het al- een prachtig uitzicht op zee. Het is tegenwoordig Unesco erfgoed en je kunt zien dat er gerestaureerd wordt. De vele kleurrijke huisjes zijn of worden in oude glorie hersteld. Ze hebben allemaal een verschillende kleur, want na het carnaval schijnen de bewoners zo dronken te zijn, dat ze anders een verkeerd huis in lopen. Weliswaar was vorig weekend het carnaval officieel al afgelopen, maar hier wordt dat nog lang na gevierd. Afgelopen weekend bijvoorbeeld, zodat alle slingers nog hangen. Een kleine rond toer en wat lopen door het oude centrum en een kerkje bezoeken was voldoende om te bezwijken onder de hitte en enorme luchtvochtigheid vandaag weer. Af en toe zelf een paar druppels om de laatste op peil te houden. En natuurlijk weer politie escorte. Je raakt eraan gewend.

In Recife gestopt bij het oude centrum waar ook wat gerestaureerd wordt. Ze zijn begonnen bij de aanlegkade voor cruise schepen om zo het toerisme te bevorderen. Als er een schip aangemeerd ligt, wordt er op verordening van de burgemeester door diverse orkestjes in town zelfs muziek gemaakt. Heel vrolijk. In het centrum de oudste Synagoge in Amerika (Noord en Zuid) bezocht. Uit Portugal naar Nederland gevluchte Joden werden door Nederland aangemoedigd te gaan ondernemen in Brazilië, waar Nederland probeerde een kolonie te stichten, wat moeilijk ging voor zo'n klein landje in zo'n onmetelijk gebied. Dus was hulp zeer welkom. En succesvol met een bloeiend Joods leven hier tot gevolg. Daar kwam abrupt een einde aan toen de Portugezen een tegenaanval in Brazilië op de Nederlanders ondernamen en de Joden dus weer terug moesten naar Nederland omdat ze immers al Portugal uit gejaagd waren. Enkelen zijn onderweg uitgestapt in Manhattan waar ze de eerste Joodse inwoners werden. In de Synagoge zie je de band met Nederland door bijvoorbeeld een afbeelding van de Portugese  Synagoge in Amsterdam. Grappig zo ver weg en toch zo dichtbij.

Toen naar het Carnavalsmuseum met poppen, kleding en een demo. Grappig te zien dat ze op zo verschillende manier Carnaval vieren in Brazilië. . Soms (bijna) alleen Samba en bijna naakt zoals in Rio en soms heel verfijnd met allerlei soorten muziek en uiteenlopende kostuums hier.

Na een (Griekse??) lunch aan boord en wat afkoelen net naar een Braziliaanse folklore dansshow aan dek geweest. Ook hier veel verschillende kostuums en dans uitingen. Het schip maakt zich nu klaar voor vertrek naar Natal en de kapitein meldt net dat we even op sleepboten wachten. Vanwege laagwater is er weinig water onder de kiel en kan hij wat hulp gebruiken. Voor morgen wat zon en wat regen voorspelt en geen wind. Wordt dus een rustige vaart en vanavond in het restaurant met de 'grote' tafel de Belgische Specialiteiten keuren.