Rio de Janeiro

Er waren 2 dingen die we tijdens deze reis wilden ervaren, Antartica en een indruk van Zuid Amerika. Na alle verhalen over Chili, Argentinië, het bruisende Buenos Aires en zinderende Rio wilden we zelf ervaren hoe we dit deel van dit specifieke werelddeel zouden vinden. En dat zonder groepsreis, bus- en of treinreizen om de grote afstanden te overbruggen. Gewoon van aangekondigd 'hoogtepunt' naar het volgende hoogtepunt. Als we dan niet uitgekeken waren, konden we altijd nog een keer specifiek terug gaan. Net als we dat in Nieuw Zeeland en Australië hadden gedaan. Ook hier onze zelfde conclusie: interessant dat we het gezien hebben, maar we hoeven niet terug. Niet onze landen, terwijl we ons goed realiseren dat dat heel persoonlijk is. Ook hier aan boord komen we mensen tegen die BA geweldig vonden. Overigens kon niemand ons uitleggen waarom! En natuurlijk is het Christus beeld in Rio heel groot en het Suikerbrood hoog boven de stad, maar ..........?!

Het zijn gewoon niet onze landen en steden. Heet, heel en veel te heet. En vochtig. Vuil, rommelig en weinig  grootste gebouwen of architectuur. En de mensen lopen niet over van vriendelijkheid.  Obers doen hun best zo ongeïnteresseerd mogelijk te kijken tot aan het afrekenen. Dan even anders in afwachting van een fooi, om daarna hun eigen weg te vervolgen.

Gisteren met een hob on hop off door de stad gereden. Maar voor je die gevonden hebt! Niemand spreekt Engels of doet ook maar z'n best je te helpen. Vooral druk bezig met elkaar in groepjes. De hele stad was vergeven met allerlei soorten politie, die vooral de afgelopen Carnaval doornamen. Die toeristen zijn dan een onaangename verstoring van hun eigen prioriteiten en dat maken ze je ook duidelijk. Verder lag de stad op een oor, terwijl Carnaval echt de dag er voor afgelopen was. Niemand aan het werk en de binnenstad uitgestorven, terwijl de stranden van Copacabane en Ipanima overvol waren. Succes met jullie corruptie economie zou ik zeggen. Volgens mij blijft het eeuwig het ' Land van de Toekomst '

Toen we eindelijk de opstapplaats van de bus gevonden hadden, hadden we de (prima) airconditioned bus voor ons zelf, incl. uitstekend engels sprekende gids (het kan dus wel!) die naast ons kwam zitten voor privé uitleg. De hele stad door en bij Ipanima er uit om de mooie vrouwen op het strand te bewonderen. Wij troffen er alleen veel al wat oudere exemplaren  aan. Het is verbazingwekkend hoe snel die jonge frisse deernes uitzakken tot giga vleesklompen met ontzettende boobies, die rechtstreeks overlopen in buik en vervolgens billen en massieve bovenbenen. En geen enkele schaamte, gezien de bikini's en minieme kledij. De vaak tandeloze mannen complleteren het plaatje. Ik had ineens heimwee naar die schattige pinguïns, die zich schaamden omdat ze in de rui waren en er dus niet niet op hun paasbest uitzagen. 

We besloten de hoek om te gaan naar Copacabana om te kijken of het daar beter was. Integendeel: meer van hetzelfde. Eindeloze stranden met eindeloze mensenmassa's. Op de boulevard hordes bedelende en slapende zwervers op hun kartonnen dozen. In Afrika nog nooit zoveel ondervoeding en echte armoede gezien. Daar hebben ze tenminste allemaal eten, een shack gezondheidszorg en de mogelijkheid tot educatie. En dat merk je aan de 'sfeer'. Hier voel je je beslist onveilig en als je de verhalen over berovingen en bedreigingen hoort op klaarlichte dag, dan verklaarden een aantal passagiers hier aan boord (wel veelal Amerikanen en die zijn natuurlijk door Trump verwend) ons voor gek dat we op eigen gelegenheid de stad in gingen.

Na een lunch aan de boulevard nog even doorgelopen tot de hitte ons deed besluiten een volgende hop on halte te nemen. Na ca 1 uur wachten (officiële wachttijd max 40 minuten) kwam de bus. Maar die stopte niet ondanks ons zwaaien en de chauffeur keek de andere kant op. Wij voor alle zekerheid naar de volgende halte, waar exact hetzelfde gebeurde. Toen waren we er 'klaar mee' en hebben we een taxi terug genomen voor een opfris beurt een snel diner en toen naar de Samba show. Die was ook op Ipanima, zo een 45 min per bus vanaf het schip. Heel aardig. Niet alleen samba maar een historisch overzicht vanaf Indianen dansen, de periode van kolonisatie, de eeuwwisseling tussen de 19de en de 20ste eeuw naar de Samba. Afgesloten met een aantal van de mooiste praal jurken uit de Carnavalsoptocht. Toeristisch maar onderhoudend en interessant. Niet zo onder de indruk als van de gepassioneerde Tango in BA!

Vanmorgen te voet naar de binnenstad waar het wel al veel levendiger was dan gisteren. Maar ook veel rommeliger. Je moet goed uitkijken waar je loopt want de stoep -zelfs dus midden in het centrum- is vol gaten en kuilen. Ca 3 uur geslenterd naar een trap die twee woonwijken verbindt en waar een kunstenaar tegeltjes uit de hele wereld tegen aan heeft geplakt. Grappig, maar daar is alles mee gezegd. De winkels nodigden ook niet echt uit en Brazilië is relatief duur. Een plakje 70% cacao chocolade voor 10 euro is niet direct goedkoop.

Nu terug aan boord en we gaan nu naar een lezing over de natuur in dit deel van de wereld door Iggi, onze expeditie leider, en hij gaat ons vertellen wat we op de volgende stops (kleinere!?!) steden kunnen verwachten en doen. We hebben onze excursies al wel geboekt en die zijn wat 'avontuurlijker' zoals, zeilen met een Schoener, kajakken en een 4x4 toer, maar we kunnen nog veranderen.

Vanavond met de luitjes uit Seattle naar de Grill van Thomas Keller. Altijd intiem en lekker.