Crematie in Ubud van lid vd Koninklijke familie

Eigenlijk weet ik niet goed hoe ik het verhaal van vandaag op papier moet krijgen. De gebeurtenis van vandaag is er een die je 1 keer in je leven misschien mag meemaken. Dat overkwam ons vandaag.

Toen wij een paar dagen geleden in Ubud op bezoek waren zagen we dat er op een plein een enorme mooie toren gebouwd werd, wij vroegen aan de gids wat dat moest voorstellen en hij vertelde ons dat er een crematie gepland was ergens in de komende weken omdat er een lid van de koninklijke familie was overleden. Hij legde ons uit dat na de dood van belangrijke personen er door de dorpelingen bouwwerken worden gemaakt en offers worden verzameld en vervaardigd en dat als alles klaar is, de dag van de crematie wordt bepaald. Intussen wordt het stoffelijk overschot ingespoten met Formaldehyde een conserveringsmiddel om het lijk een bepaalde tijd in goede staat te houden. Bij het overlijden van "gewone" burgers begraaft met de persoon soms jaren en wacht men totdat er meerdere overledenen zijn en die worden dan opgegraven op het moment dat men gezamenlijk de festiviteit kan voorbereiden en bekostigen. Toen wij het verhaal hoorden en begrepen hoe zeldzaam zo,n crematie is vroegen we of hij wist wanneer het zou plaatsvinden. Hij dacht dat het 1 a 2 weken zou duren maar beloofde erachter aan te gaan. Hij mailde ons dat hij van een vriend had gehoord dat het vandaag zou zijn. Voor de zekerheid hebben we het ook nog in het hotel gevraagd, maar die wisten het niet. Gisteren vertelden Wayan (de gids) dat de crematie inderdaad definitief vandaag zou zijn. Dat wilden wij natuurlijk heel erg graag meemaken dus vanmorgen om half tien naar Ubud gereden omdat er een enorme drukte verwacht werd en we er bijtijds moesten zijn. Dat waren we en zijn begonnen om rustig vlakbij het vertrekpunt in een restaurantje te gaan zitten met een drankje en af te wachten wanneer we in akte moesten komen. Het was handig om zuinig met onze energie om te gaan want het was erg heet en vooral vochtig. Rond half 1 zijn we op een goede plek gaan staan en keken recht op de 22 meter hoge toren die via een trap en loopbrug met de paleistuin verbonden was en waar de kist met het stoffelijk overschot via de loopbrug in de toren gedragen werd. Voor de hoge toren stonden twee prachtig gemaakte stieren en aan de zijkant zaten op draagstoelen de kleindochters van de overledene, een zeer indrukwekkend geheel. Alles en dan ook alles wordt gedragen door de mannen uit het dorp/stad. Ze zijn met honderden en wisselen elkaar om de paar meter af, het is uiteraard ongelooflijk zwaar. Toen alles in beweging kwam, is het alsof je in een film zit, zo mooi en indrukwekkend, zoveel kleur en schoonheid! De stieren gaan voorop en moeten de boze geesten verjagen en in de war brengen, de ziel moet in rust uit het lichaam kunnen treden. Dan volgt het enorme gevaarte van de toren met de kist en de familieleden erop, gedragen door tientallen mannen voor enkele meters en dan stilstaan en de volgende dragers etc. Uiteraard is er de nodige muziek bij. Het nemen van de bochten is een enorme klus en langs de straat zijn de takken van de bomen eraf gehaald en de elektriciteitsdraden over de weg zijn tijdelijk weggehaald, anders past het allemaal niet. Na zo'n kilometer lopen kwam de stoet bij de plek van de verbranding aan. Wij hebben er achteraan gelopen en hadden een mooie plek vanwaar we alles goed konden volgen. Er gaan uren voorbij met allerlei ceremoniële handelingen. Het indrukwekkendst was wel toen de stieren opgesteld werden op een altaar en de kist vanuit de hoge toren naar beneden gebracht werd en het lichaam uit kist gehaald werd en in de buik van de stier gelegd werd. Overigens is dat gedeelte van de ceremonie achter schermen. Er worden allerlei persoonlijke dingen van de overledene in kleine kistjes mee gegeven en ook praktische zaken zoals een handdoek en toiletartikelen en geloof het of niet Rexona. Van de speeches hebben we uiteraard niets begrepen, maar het zal wel over zijn leven zijn gegaan want het bleek dat hij in Jakarta een belangrijke regeringsfunctie had vervuld en er zal wel het nodige zijn gezegd over het leven hierna. Het leger was ook vertegenwoordigd en dat maakte het ook wel heel speciaal, de schoten en het salueren, een heel schouwspel. Ondertussen gaat het er allemaal heel relaxed aan toe. Er lopen allerlei locals bier, frisdrank, sarongs, hoedjes, gekookte mais en zelfs pizza punten te verkopen aan de wachtenden. Leden van de koninklijke familie lopen er gewoon tussendoor en maken af en toe foto's en video's. Een crematie is immers een feestelijke gebeurtenis want de geest wordt vrijgemaakt van het stoffelijk overschot. Ondertussen krioelen kijkers, officials en deelnemers aan de ceremonie lekker door elkaar heen. Geen onvertogen woord. Na ruim 2 uur werden de laatste offermandjes vlak onder de stieren gezet en eerst bescheiden aangestoken met wierook stokjes. Eerst door de weduwe, maar al snel door de hele familie met brandende stokjes en daarna lappen erop. Het vuur wordt hoger en dan gaan de stieren branden. Die zijn van papier mache, dus dat wil wel. Al snel staat de zaak flink in de hens en dan begint het gevaarlijk te worden want delen gaan brandend rondvliegen. Het sein voor de klaar staande brandweer om de onderkant te gaan nat houden en het vuur te gaan controleren. De bovenkant van de stier met het lichaam blijft branden en sterker nog, daar wordt extra vuur op gezet met een lange gasbrander. Maar de meeste mensen en wij ook gaan dan weg en alleen de hardcore en de familie wachten tot het gehele lichaam verast is en dan wordt de toren ook nog verbrand. De as wordt teruggegeven aan de aarde door verstrooiing in een rivier of op het land. Moe maar voldaan snel wat gaan drinken en eten, want dat was erbij ingeschoten. Daarna terug naar het hotel, blij dat we zo een unieke en indrukwekkende gebeurtenis hebben meegemaakt.